Berlin’de Holokost kurbanlarına adanmış birçok anıt vardır ve insanlar düzenli olarak bu anıtları görmek ve tarih hakkında daha fazla bilgi edinmek için buraya gelirler. Ancak son zamanlarda gençler bu anıtların önemini fark etmeyi bıraktılar ve artık burayı fotoğraf çekmek için güzel bir fon olarak görüyorlar.
Neredeyse hiç kimse 1940’larda insanların ne kadar zor yaşadığını düşünmüyor, çünkü insanlar bunu tamamen unutmuş durumda. Holokost kurbanlarına saygı duyanlar artık sadece o zamanların ne kadar korkunç olduğunu çok iyi bilen yaşlılar. Dahası, her yıl, çok fazla felaket, sorun ve insan kaybına neden olan İkinci Dünya Savaşı sırasında yaşananları hatırlıyorlar.
Günümüz gençliğinin, bu anıtların hangi olayları anımsattığını hiç bilmiyor olması biraz üzücü.
Turistler de, çoğu anıtın önünde mutlu yüzlerle fotoğraf çektirirken, holokost kurbanlarına saygısızlık ettiklerinin farkında değiller. Hatta bazıları bu anıtların üzerinde sevinçle zıplıyor ve tuhaf pozlar veriyor. Dürüst olmak gerekirse, bunu izlemek bile midemi bulandırıyor. Şaşırtıcı olan, bu fotoğrafların çekilmesinden sonra birçok turistin, saygısızlıklarını açıkça göstermiş olmalarına rağmen, herhangi bir ceza almamalarıdır.
Geçmişe bakıldığında, bu fotoğraf artık o kadar da neşeli görünmüyor…


Onlara bakınca, geçmiş için ne kadar üzüldüklerini hemen anlayabilirsiniz!


Doğru numaralar! Aferin!


Böylece o zamanlar insanları nasıl çarmıha gerdiğini göstermek mi istedi?


O kesinlikle bir toplama kampının şefi olabilirdi!


Ne kadar mutlu bronzlaştığı belli!


İnanılmaz neşeli bir grup! Herkes gülümsüyor!


O kesinlikle ünlü bir yıldız olabilirdi!


Dürüst olmak gerekirse, onu sirke işe almazdım!


Akrabalarına hava atıyorlar.


Her sporcu böyle kıvrılabilir!


Ölü Yahudilerin cesetlerinin üzerinde neşeyle zıplıyorlar!


O zamanlar herkesin nefret ettiği ve her türlü yolla yok etmeye çalıştığı Holokost kurbanlarının yaşamının ne kadar zor olduğunu bugün neredeyse hiç kimsenin farkında olmaması çok üzücü! Askeri anıtlar da artık onlar için hiçbir anlam ifade etmiyor! Mümkün olduğunca çok insanın, insanların zor zamanları her zaman hatırlamaları için dikilen anıtların yanında nasıl davranmamaları gerektiğini öğrenmesini isterim. Bence, kendileri bu durumda olsalardı, bu kadar sevinmezlerdi…