Kocam ve ben kısa süre önce Meksika’ya tatile gittik. Ancak kocam benim fotoğrafımı çekmeyi veya benimle birlikte fotoğraf çektirmeyi reddetti. Nedenini sorduğumda, havasında olmadığını söyledi.
Davranışı beni çok üzdü ve şaşırttı. Ayrıca telefonunu benden saklamaya başladığını fark ettim.
Bir terslik olduğunu sezerek, o duşta iken telefonunu aldım ve son mesajlarını kontrol ettim. Arkadaşlarıyla yaptığı grup sohbetini açtığımda, gözlerim doldu.
O şöyle yazmıştı: «Düşünebiliyor musunuz, kızlar, bu kiloyla hala fotoğrafını çekmemi istiyor! Fotoğrafa nasıl sığacak ki! Doğumdan beri eskisi gibi değil.»
Yıkılmıştım. Evliliğimiz mükemmel değildi, ama tüm bu yıllar boyunca onun beni sevdiğine ve olduğum gibi kabul ettiğine içtenlikle inanmıştım.
Kocamın telefonunu yerine koydum ve intikam almaya karar verdim. Fotoğraflarımı Facebook’a “Kendimi kabul ettim ve birlikte geçirdiğimiz anların tadını çıkarıyorum. #KendiniSevmek #SeyahattenAnılar” başlığıyla paylaştım. Şaşırtıcı bir şekilde, tepki çok büyüktü. Arkadaşlarım ve ailem yorumlarını övgü ve destekle doldurdular, kendilerini kabul etme hikayelerini paylaştılar.
Bu sevgi selini görünce kendimi güçlü hissettim. O akşam kocamla buluştum. “Mesajlarını gördüm. Benim hakkımda nasıl böyle konuşabilirsin?” Yüzü, sözlerinin verdiği acıyı fark edince soldu.
“Ben… bunun seni bu kadar etkileyeceğini fark etmemiştim,” dedi kekeleyerek, gözleri yaşlarla doldu. “Çocuğun doğumundan sonra kendime güvenim kalmamıştı ve bunu senden çıkardım. Beni affet.”
Kırgınlığımı sürdürmek yerine affetmeyi seçtim. “Özellikle şu anda birbirimizi desteklemeliyiz. Hadi birlikte bunun üzerinde çalışalım.”
Cevabımdan etkilenen o, danışmanlık almayı kabul etti. Sonraki haftalarda seanslara katıldık ve güven ve anlayışı yeniden kazandık. O daha dikkatli olmaya başladı ve ben yeniden sevildiğimi hissettim.
Birkaç ay sonra, ilişkimiz her zamankinden daha güçlü hale geldi. Hem fotoğraflarla hem de samimi sohbetlerle anılarımızı kaydetmeye devam ettik. İlk başta gösterdiğim kırılganlık, evliliğimizi dönüştürdü, gözyaşlarını kahkahalara, acıyı ise dayanıklılığa çevirdi.
Meksika’daki tatilimiz bir dönüm noktası oldu ve bize aşkın mükemmel olamayacağını, ancak dürüstlük ve çaba ile her türlü zorluğun üstesinden gelinebileceğini hatırlattı. Birbirimizi olduğumuz gibi takdir etmeyi öğrendik ve daha derin ve anlamlı bir bağ kurduk.